İnsani değerler içinde uygulama alanı en kolay bulunan, uygulandığında da insana haz veren paylaşma değeri aslında yaşamımızın içinde her an kendini gösterir. Sabah bir günaydın ile başlayan iyi dilek paylaşımımız, gün boyunca maddi manevi çeşitli sebeplerle ilişkilerimizi renklendirir. Akşam yine iyi geceler dileği ile son bulur.
 
Paylaşma öyle doğal ve kendinden gelen bir itilimle ortaya çıkar ki kişi çoğunlukla, bir değeri uyguladığının bile farkında değildir. Zira insan tek başına hayattan pek zevk almaz ama bir dostu veya eşi veya ailesi ile olduğunda her şey daha farklı olur. Ailemiz, akrabalarımız veya çok sevdiğimiz dostlarımızla paylaşmak kolay ve doğal gelir de yabancı bir insan ile paylaşma pek de alışık ya da doğal bir seçim gibi gelmez bize. İşte tam bu noktada, değerimizin gerçek anlamı ortaya çıkmaktadır.
 
Paylaştığımız ve paylaşacağımız en önemli şey sevgimizdir. Eğer sevgiyi paylaşmayı bilirsek ve becerirsek diğer unsurları her şekilde paylaşırız. Sevgimizi ne kadar genişletirsek o kadar insan da sevgisini genişleterek bu enerjiyi evrene yayar. Bu da dünyamızın ihtiyacı olan huzur ve barışı sağlar.
 
Karşılıksız verdiğimiz her şey paylaşmaya girmektedir. Bizden daha az şanslı olan kimselere yapacağımız maddi yardım bizim maddi varlığımızı onlarla paylaştığımızı gösterir. Yediğiniz yemeğin hiç değilse bir lokmasını başkalarıyla paylaşın. Hem kendinize, hem de başkalarına faydanız dokunsun.
 
Paylaşmak sadece para, yemek, giysi vs gibi maddi değildir. İnsanlar düşüncelerini de paylaşırlar. Başkaları yararına bedensel güçlerini de paylaşarak ortaya yararlı bri şey çıkarırlar. Zamanlarını da paylaşarak, hem tasarruf hem de daha güçlü edinimler sergilerler.
 
Erdemli olmak; kendini düşünmeden başkalarına yardımcı olmak; kişinin zamanını kısıtlamadan, ihtiyaç içindekilere karşı herhangi bir önyargıdan uzak olarak, ne zaman ve nerede olursa olsun, sahip olduklarını ve yeteneklerini paylaşıma ve hizmete sunmasıdır.
 
Eğer güzel şeyleri verme konusundaki isteğin sınırlıysa, onları geri alabilme yeteneğinde öylece sınırlıdır. Sevgili Çocuklar, paylaşmasını bilmeyen kişiler maalesef bir başkasının paylaşımına dahil olamazlar. Çünkü insan ne düşünürse ve nasıl yaparsa aynı şeyler ile karşılaşmak zorunda kalacaktır. Bizim için en değerli olanı verebiliyorsak, biz gerçekten çok şanslı insanlarız demektir.
 
Ekmeğini yalnız yiyen, yükünü yalnız taşır. Paylaşılan şeyin sevinci iki kat olur; paylaşılan bir acı da yarıya iner. Çoğu insan başarıyı almak olarak düşünür. Oysa başarı, vermekle başlar.